Column van Alize

Danslessen, wie heeft er geen herinneringen aan? Het is inmiddels een kleine 40 jaar geleden dat ik hierover hoofdbrekens heb. Ik wil als tiener erg graag leren hoe je al quick-steppend dansvloer over zwiert, maar daar kleven enorm grote bezwaren aan. Het is geen financiële kwestie en het komt ook niet voort vanuit mijn kerkelijke achtergrond, nee, het zijn grote práktische bezwaren. 
Voor dansles heb je namelijk bepaalde kledingstukken nodig en die heb ik niet. De dansschool in onze provinciestad vindt het ongepast om als meisje danslessen te volgen in een broek. Ja, een ónderbroek mag wél, díe is voor zover bekend verplicht, maar meisjes moeten verder een jurk of een rok dragen en zo’n damesachtig kledingstuk bezit ik niet. Hoofdbrekens dus, want mijn beste vriendin gaat namelijk wél.
Ik wals in gedachten over de hoogglans gepolitoerde dansvloer, synchroon met mijn danspartner, prachtige muziek geeft het ritme aan... Maar ik kan me geen voorstelling maken van mijn kleding. Niets uit mijn kledingkast komt in aanmerking. Ik pieker, wik en weeg. Zal ik mijn moeder vragen een rok voor mij te maken? Wat voor schoenen moet ik kopen? 
Maar ik vind het verschrikkelijk om een rok of jurk te dragen, ik word er zó ongelukkig van! En toch… als ik op dansles wil…
Mijn gedachten gaan twee passen opzij en één naar achter. Ik kom er niet uit. 
Causes, een Nederlandse indie pop-band uit Utrecht, heeft hier een nummer over geschreven. Leer me hoe ik met je moet dansen. Het stel in de clip swingt niet echt, ondanks het aardige dansritme. 
Hedentendage dans ik, zónder danslessen, een fijne quickstep met mijn alter eega. Ik ben overigens nog steeds níet in het bezit van de juiste garderobe.

Reacties:

Reageren:

Terug naar de vorige pagina >